İNCİ

     Anneler günüde kızım bana pırlanta taşlı bir yüzük almış, birde inci.........İstiridyenin içinden kendim çıkardım inciyi müthiş bir histi, defalarca sarılıp öptüm kızımı bana yaşattığı bu duygu için. Yüzük müzük umrumda olmadı pek ama o inci inanılmazdı. Sonra düşündüm neydi bu incide beni böylesine heyecanlandıran? Birşeyin dünyaya gelmesine şahit olmak mıydı acaba? Sonra ebeleri düşündüm bir inciden katbekat değerli olan varlıkların dünyayla yüzleşmesine şahit ve aracı oluyorlar hergün. O zaman onlar hergün çok mutlu oluyorlar demektir. Belki herkes duygularını benim kadar ölçüsüz yaşamıyordur ama yinede müthiş bir olay hergün yaşadıkları. Şimdi o inciye gözüm gibi bakıyorum, yüzüğümü değil ama incimi herkese gösteriyorum ve ballandıra ballandıra anlatıyorum nasıl çıkardığımı istiridyenin içinden. Mahfazasına koyup boynuma astım, pembe benim incim, bu sanki tüm kainatı boynumda taşımak gibi bir duygu. Doğal olan herşeyin çok değerli olduğunu anlıyorum bir süredir. İnsan eliyle üretilen ona verilen emekle bir değere kavuşur ancak yani onun değeri objenin değilde ona verilen emeğin değeridir. Ama doğal olan herşey maddesi anlamında bir değere sahiptir, bunun sebebi onun maddesininde yaratıcının emeği olması mıdır acaba? Yaptığımız herşeye bir parçamızı katarız bilmeden, acaba ALLAH yarattıklarına kendinden bir parça katıyor mu bizlere lutfederek, ondan mı doğal olanların bize böyle kıymetli bir hazine bulmuş hissi yaşatması. Allahım yarattığın herşeyi seviyorum sırf yaratanın sen olduğun için, senin de beni sevdiğini biliyorum yarattığın için!...........