PAPATYA

Ne güzel çiçektir şu papatyalar, baharın geldiğini onlardan anlarım ben. Sanki dünyaya mutluluk dağıtmak için inen melekler heybelerindeki mutluluk tohumlarını serpivermişler çimlerin üzerine. O nedenle olmalı bakarken insanın içine mutluluk ve neşe dolması. Hani nereye gitsek hüzünlerimizi ve düşüncelerimizi de yanımızda götürürüz ya, papatyalara bakarken o hüzün ve mutsuzluklar sanki siliniyor kafamdan. Papatya sayesinde sevdim ben sarıyı ve beyazı. Onların o akça pakça suratlarına bakan gözlerde hüzün nasıl barınabilir ki artık. Herhalde mutluluğun resmini yapacak olsam papatya çizerek işe başlardım. Ha birde saflık ve temizlik sembolüdür papatya, renginden olsa gerek. Gülümseyen bir insan yüzüne benzetirim zaman zaman onu, gerçektende bakarken güldürür yüzü.