BABA

Tanıdığım en güçlü insan babam, o hiç yorulmaz, hiç hastalanmaz, hiç haksızlık yapmaz, üşümez, ağlamaz, korkmaz, aciz kalmaz. Böyle sanırdım küçükken ve hatta büyüdüğümde de. Ama birgün baktım babam üzüldü, terkedildi, hayata karşı gardı düştü. Bizde düştük o zaman, dayanamadık çünkü birşeye. Birazcık anladım oda insandı, yıllar geçti hayatla başaçıkamadığını gördüm bazı konularla, babam gözümde biraz daha insan oldu aciz olabildiği tarafıyla. Yine yıllar geçti babam hastalandı, iyice anlamayabaşladım ki; babam bayağı bayağı insanmış. Şimdi babam öldü biliyorum artık insan olduğunu tümüyle, yinede insanlığı konusunda beni düşündüren şeyler var. Çünkü o hala tanıdığım en dürüst ve en korkusuz insan. Tüm dünyayı karşısına alarak da olsa inandığını savundu çünkü her zaman....